ο Θάνατος όταν έρχεται σου προκαλέι πόνο..όταν χάνεις έναν δικό σου άνθρωπο είναι σαν να χάνεις και ένα κομμάτι από το παρελθόν σου..Χανεις κάτι από σένα..Καλό ταξίδι..

wild child

και ποιος δεν κρύβει ένα αγριο παιδί μέσα του..Χωρίς επαναστάσεις δεν πετυχαίνεις τίποτα..

Για έναν άγγελο,για ένα παιδί που δεν πρόλαβε να ανοίξει τα φτερά του,που πια δεν θα μπορέσει να βρει τρόπο να γίνει καλύτερος ή χειρότερος..Σε ένα παιδί που ποτέ δεν θα έχει την ευκαιρία να θυμηθεί τα εφηβικά του χρόνια και δεν θα έχει την ευκαιρία να κλάψει ή να γελάσει με τις αναμνησεις του..Δεν έχει σημασία πόσο καλό παιδί ήταν ή ποσο άσχημα φερόταν..ΉΤΑΝ ΠΑΙΔΙ ΑΚΟΜΑ..15 ΧΡΟΝΩΝ ΠΑΙΔΙ

Δεν με ενδιαφέρει τι έγινε με ενδιαφέρει που ένα παιδί -μπορούσε να ναι ένα από τα δικά μου παιδιά-έχασε τη ζωή του πάνω σε μια διενεξη με έναν ενήλικο..Και όμως υπάρχουν τρόποι να κατευνάζεις τέτοιες συμπεριφορές ΣΑΝ ΕΝΉΛΙΚΑΣ..Μεσα στα παιδιά υπάρχει και η καλή πλευρά και κανένας δεν έψαξε εκείνη τη στιγμή να τη βρει,ΚΑΝΕΝΑΣ..Μπορούσε να είναι το δικό μου παιδί και να 'χανα εγώ τωρα το φως από τα μάτια μου..Και έτσι το νιώθω..Σαν να ναι το δικό μου παιδί..Και μόνο μέσα στον πόνο που ο θανατος γεννάει,αυτή τη στιγμή μόνο αυτό μπορώ να πω..fly ,fly to Heaven

σε ότι καλύτερο ο Θεός έφερε στη ζωή μου

Πριν 20 χρόνια ένα θαύμα έφερε τη χαρά στη ζωή μου..Να σαι καλά καρδούλα μου και να ξέρεις πως πάντα θα μαι δίπλα σου..Πάντα..Χαρά μου πάντα να γελάς και να χαίρεσαι ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές σου και πάντα το ποτήρι της ζωής να ναι μισογεμάτο..H ζωή σου να ναι γεμάτη από χρώματα όπως τα χρώματα που έφερες εσύ στη ΔΙΚΉ ΜΟΥ ΖΩΉ..Κοίτα να γεμίζεις τον ουρανό σου όνειρα
και όταν,αν -που δεν το έυχομαι -έρθουν ασχημες και δύσκολες στιγμές να θυμάσαι ότι μπορείς να τις προσπεράσεις..Έχεις τη δύναμη και την πήρες από μένα..Να ονειρεύεσαι,να ελπίζεις και ποτέ αν μην εγκαταλείπεις..

Σε σένα Κατερίνα μου,για σένα παιδί μου..

Ταξίδι μέσα απο τη Χριστουγεννιάτικη νοσταλγία

Ποιος μπορεί να ξέχάσει τα παιδικά του χρόνια τέτοια εποχή, με τις μελωδίες,τα μελομακάρονα,και τους κουραμπιέδες,τις παλιές γειτονιές που στολίζονταν από το χιόνι που έπεφτε πυκνό(αραγε θα το ξαναδούμε αυτό ποτέ)και με τη μυρωδιά από τα σπιτικά εδέσματα να ξεσηκώνουν τις γειτονιές;

Και ας μην ξεχνάμε ότι αυτή η γιορτή από κάποιον ξεκίνησε..Τουλάχιστον ας μην ξεχνάμε τα μηνύματα που περνάει..Aς τα θυμόμαστε έστω και την παράμονή..Τουλάχιστον ας θυμόμαστε ότι είμαστε άνθρωποι